შერონ სტოუნი: მომწონს, წყნარად რომ ვბერდები

შერონ სტოუნი: მომწონს, წყნარად რომ ვბერდებიჰოლივუდის კაშკაშა ვარსკვლავი 10 მარტს 60 წლის გახდა. მსახიობს სათვალავში აქვს 40 ფილმი, ბევრი ბრწყინვალე როლი, „ოქროს გლობუსი“ და უმძიმეს დაავადებაზე გამარჯვება. დღეს შერონ ფონ სტოუნი სამ ვაჟს ზრდის, ჰყავს ორი ძაღლი და კატა, მისი IQ ნორმაზე გაცილებით მაღალია – 154. „იმ ბიზნესში, რომელშიც მე ვარ, ადამიანებს სისუსტის უფლება არ აქვთ“, – ამბობს შერონი და მისი ძლიერი ხასიათი მართლაც მისაბაძია.
1998-2004 წლებში სტოუნი გაზეთ „San Francisco Chronicle“-ის ვიცე-პრეზიდენტისა და რედაქტორის ფილ ბრონშტეინის მეუღლე იყო. ქორწინების შემდეგ წყვილმა ბიჭი, სახელად როენი იშვილა (ახლა ის 17 წლისაა).

განქორწინების შემდეგ შერონმა კიდევ ორი ბიჭი აიყვანა გასაზრდელად – ლერდა ვონა სტოუნი (ამჟამად – 12 წლის) და ქუინი კელი სტოუნი (ამჟამად – 11 წლის).

2000 წლამდე, სანამ პირველ ვაჟს იშვილებდა, შერონს რამდენჯერმე მოეშალა მუცელი, მაგრამ დედობის სურვილმა ყველაფერს სძლია და ახლა ვარსკვლავი აღიარებს, რომ მისი სამი ვაჟი მისი ცხოვრების აზრია.

აი, ამ შესანიშნავი ქალის რამდენიმე, ძალიან საგულისხმო გამონათქვამი:

დიახ, მე ვბერდები, მაგრამ მე ვტკბები ამ პროცესით.

ცხოვრების პირველ ნახევარში შენი სახე ეს ისაა, რითაც დაიბადე. მეორე ნახევარში ისაა, რაც დაიმსახურე.

ცხოვრების პირველ ნახევარში ჩადენილმა საქციელმა შენ შეიძლება, თავბედი გაწყევლინოს, მაგრამ ეს იმას არ ნიშნავს, რომ ცხოვრების მეორე ნახევარში გოლფის მშვიდად თამაშის მეტი აღარაფერი აკეთო.

მე არ მინდა, დავმალო ჩემი ასაკი (10 აპრილს 60 წლის გახდა). მე მინდა ვიყო ქალი, რომელიც თავის ასაკთან შედარებით იმდენად კარგად გამოიყურება, რამდენადაც ეს შესაძლებელია.

როცა 40-ის გავხდი, სააბაზანოში ბოთლ ღვინოსთან ერთად ჩავიკეტე და ვთქვი: აქედან არ გავალ მანამ, სანამ ჩემს თავს ისეთად არ მივიღებ, როგორიც ვარ“.

მე ცხოვრებაში მთავარ საკითხებში არ მიმართლებდა: არ გამიმართლა ჯანმრთელობაში, არ გამიმართლა ქორწინებაში, მაგრამ თავი ხელში ავიყვანე და ცხოვრება გავაგრძელე.

მომწონს, წყნარად რომ ვბერდები – ეს ჩემი მიზანია და ამას ალტერნატივა არ აქვს. 2001 წელს ტვინში ძლიერი სისხლჩაქცევა მქონდა. ცხრა დღე ჟონავდა ტვინში სისხლი. ასეთ მდგომარეობაში გადარჩენის პროცენტი ძალიან დაბალია, მაგრამ მე გამოვძვერი. შემდეგ ორი წელი დავხარჯე, რათა ხელახლა მესწავლა სიარული, ლაპარაკი და კითხვა. ჰოდა, ახლა ნაოჭებზე ყოველგვარი წუწუნი სასაცილოდ მეჩვენება.