თავისუფალი დემოკრატების ყოფილმა ერთ-ერთმა ლიდერმა ირაკლი ჩიქოვანმა განაცხადა, რომ პოლიტიკურ პროცესში ნაციონალური მოძრაობის წინააღმდეგ ბრუნდება. ჩიქოვანმა თავისუფალი დემოკრატები სხვა არაერთ ლიდერთან ერთად პარტია 2016 წლის საპარლამენტო არჩევნების შემდეგ დატოვა.
რას ფიქრობს ყოფილი თანაპარტიელის გადაწყვეტილებაზე, ხომ არ უნდა ველოდოთ პარტიის ყოფილი ლიდერის ირაკლი ალასანიას დაბრუნებასაც და რატომ არ უჭერს პარტია საპრეზიდენტო არჩევნებში მხარს არცერთ კანდიდატს? – ამ საკითხზე „ახალი თაობა“ თავისუფალი დემოკრატების ერთ-ერთ ლიდერს ნინო გოგუაძეს ესაუბრა.
_ ქალბატონო ნინო, როგორ აფასებთ თქვენი ყოფილი თანაგუნდელის გადაწყვეტილებას?
_ მე მის გადაწყვეტილებას არ შევაფასებ. ჩვენს გადაწყვეტილებას გეტყვით. 2016 წლის 8 ოქტომბრის მერე, როდესაც თავისუფალმა დემოკრატებს არ გადაგვალახინეს ბარიერი, პარტიიდან ძალიან ბევრი ადამიანი წავიდა. რამდენიმე დღე ამ პარტიაში მარტო დავრჩი. სწორედ იმიტომ, რომ ისე არ მომხდარიყო, როგორც ვიღაცას უნდოდა და პარტია არ დაშლილიყო. ზოგმა მაშინვე გამოუცხადა მხარდაჭერა საკონსტიტუციო უმრავლესობის მქონე „ოცნებას“.
_ მათ შორის ირაკლი ჩიქოვანი არ ყოფილა. ყოველ შემთხვევაში იმ ბრიფინგზე ნამდვილად არ ყოფილა.
_ დიახ. ამიტომ ვამბობ, რომ ნაწილმა მაშინვე გამოუცხადა მხარდაჭერა „ოცნებას“, ხოლო ნაწილს 2 წელი დასჭირდა ამისთვის. მოულოდნელი უკვე აღარაფერია ჩემთვის, მაგრამ მისი ეს გადაწყვეტილება მაინც მოულოდნელი იყო ჩემთვის. იმიტომ, რომ ამ გადაწყვეტილებაზე არანაირი ინფორმაცია არ მქონდა. არც ჰქონია მას ამის ვალდებულება. არ მქონია მასთან კომუნიკაცია, რომ მას თავი ვალდებულად ჩაეთვალა, რომ ჩვენთვის ეს გადაწყვეტილება შეეტყობინებინა.
გუშინ გაჩნდა ნარატივი, რომ თავისუფალი დემოკრატები შეიძლება დაბრუნდნენ კოალიციაში და ნახსენები იყო ირაკლი ალასანიას სახელი. ამიტომ ჩავთვალე თავი ვალდებულად, რომ მეთქვა ჩვენი მკაფიო პოზიცია, რომ თავისუფალი დემოკრატები „ქართული ოცნების“ პრინციპული ოპოზიცია ვართ. ბევრისგან განსხვავებით, კოალიციიდან არავის დავუთხოვივართ. საკუთარი გადაწყვეტილებით წამოვედით, რადგან ამ ხელისუფლებამ გადაუხვია იმ პრინციპებიდან, რასაც ჰქვია სამართლებრივი დემოკრატიული სახელმწიფო და მისი მმართველობა დაადგა მანკიერ გზას.
ჩვენ 2012 წელს ნაცმოძრაობას მარტო იმიტომ კი არ ვებრძოდით, რომ მისი ძალადობრივი ხელისუფლების შეცვლა გვინდოდა. არამედ იმიტომაც, რომ სახელმწიფო სამართლებრივი დემოკრატიის მშენებლობის გზაზე დაგვეყენებინა.
ეს ნიშნავს, რომ სახელმწიფოს მთავარი ღირებულება ადამიანი უნდა იყოს, დამყარდეს კანონის უზენაესობა, სასამართლო და მედია და დამოუკიდებელი უნდა იყოს და ბევრი ასეთი რამე.
დღეს ეს ყველაფერი საბრძოლველია. „ქართულმა ოცნებამ“ ნაცმოძრაობისგან ბევრი ასეთი სისტემა გადმოიბარა. მათ შორის ბევრი ისეთი ადამიანი, რომლებიც ნაციონალების დროსაც მუშაობდნენ ამ სისტემაში.
_ პარტიიდან წასულ ადამიანებთან ურთიერთობა აღარ გქონიათ?
_ გააჩნია ვისთან. ირაკლი ალასანიასთან ძალიან მჭიდრო და მეგობრული ურთიერთობა მაქვს. ირაკლი ალასანიამ აიღო პაუზა პოლიტიკიდან და თუ ის დაბრუნდება პოლიტიკაში, დაბრუნდება თავისუფალ დემოკრატებში. მისი „ოცნებასთან“ კოალიცია გამორიცხულია. მისი დაბრუნების საკითხი დღის წესრიგში არ დგას.
ვიღაცებთან მეტ-ნაკლებად შენარჩუნებული მაქვს ურთიერთობა, მაგრამ იმ ადამიანებთან, ვინც პირდაპირ „ქართული ოცნების“ სამსახურში გადავიდნენ, არანაირი პირადი კომუნიკაცია არ მაქვს.
_ ირაკლი ალასანიას „ოცნებაში“ დაბრუნება ძნელად წარმოსადგენია მისი პრინციპებიდან გამომდინარე, მაგრამ ისმის ხოლმე კითხვები. იგივე გორში, სადაც კენჭს იყრიდა, იქ ადამიანები იმედგაცრუებულები არიან ამის გამო და თვლიან, რომ ალასანიამ მიატოვა მისი ამომრჩეველი.
_ ძალიან ვწუხვარ ამის გამო. მე ამ ადამიანებს ბოდიშს ვუხდი, ვინც თავს მიტოვებულად გრძნობდნენ. სრულიად უთანასწორო ბრძოლაში ირაკლი მეორე ადგილზე გავიდა და იყო მეორე ტური, მაგრამ ამ დროს პარტიაში განვითარდა ურთულესი პროცესები. ეს პროცესები დაბრუნდა ამ ადამიანების ხმაურიანი წასვლით, მაგრამ, როგორც ჩანს, ეს პროცესები დიდი ხანია პარტიაში მიდიოდა.
ალასანიამ იმ მომენტში თავი ვალდებულად ჩათვალა, რომ პაუზა აეღო პოლიტიკიდან და არ მიეღო მეორე ტურში მონაწილეობა. რასაკვირველია, ამ ადამიანების რაღაცნაირი სინანული მესმის. მეორე ტური როგორც დამთავრდებოდა, ყველას კარგად გვესმოდა, მაგრამ ამის გამო არ წასულა. ურთულესი ადამიანური და პოლიტიკური დარტყმა მიიღო მან და იგი უბრალოდ წავიდა, რადგან პარტიაში განვითარებული პროცესები პირად პასუხისმგებლობად აღიქვა და ამიტომ გავიდა რამდენიმე წლით პოლიტიკიდან.
ეს არ იყო მხოლოდ გორის ამბებით განპირობებული. გაცილებით დრამატული ვითარება განვითარდა პარტიაში.
_ ანუ ხმები, რაც იქამდეც გამოდიოდა თქვენი პარტიიდან, მართალი იყო, რომ გუნდში იყო დაპირისპირება თუ არა აშკარა აზრთა სხვადასხვაობა მაინც?
_ ვერ გეტყვით. ამ ხმებზე არ მსურს, ვიმსჯელოთ. ფაქტია, რომ ეს ადამიანები არ აღმოჩნდნენ მზად ოპოზიციური საქმიანობისთვის და ხელისუფლებისგან დისტანცირებისთვის. როგორც ჩანს, მათ ხელისუფლებაში ყოფნა ჰგონიათ პოლიტიკა. მე და ჩემს პარტიას კი მიგვაჩნია, რომ პოლიტიკაში უნდა იყოს ღირებულებების და პრინციპების ერთგულებისთვის და სწორედ იმდენი ადამიანის ინტერესებს უნდა ითვალისწინებდე, რა რაოდენობის ამომრჩეველი გყავს.
მე ვერასდროს ვიფიქრებდი, რომ პოლიტიკაში წავიდოდი, მაგრამ წავედი ირაკლი ალასანიას, ლევან მიქელაძის ხათრით და იმ პრინციპების ერთგულებისთვის. ჩემთვის მთავარი პრინციპები და ღირებულებებია.
_ თქვით, რომ ალასანია ამ ეტაპზე არ დაბრუნდება პოლიტიკაში, მაგრამ უნდა ვივარაუდოთ, რომ საპარლამენტო არჩევნებამდე დაბრუნდება? აკლია ის ქართულ პოლიტიკას.
_ რასაკვირველია, აკლია. ამ კითხვაზე მე დღეს ვერ გიპასუხებთ. ალასანია თავად განაცხადებს, როდის დაბრუნდება. 2 წელია 2020 წლამდე, ვნახოთ. თუ დაბრუნდება პოლიტიკაში, დაბრუნდება თავის პარტიაში, ამის გარანტიას გაძლევთ.
_ საპრეზიდენტო არჩევნებთან დაკავშირებით კოლეგები ნაცმოძრაობიდან“გაკრიტიკებენ, რომ პროდასავლურ ოპოზიციას არ შეუერთდით. რა პასუხი გაქვთ?
_ ძალიან ძნელად ვექვემდებარები კრიტიკას, რომელი მხრიდანაც არ უნდა მოდიოდეს. „ქართული ოცნება“ კოალიციიდან წამოსვლის დღიდან ნაციონალებს გვიწოდებს. საკუთარი პარტიის ნაწილიც კი დგებოდნენ ბანერებთან და გვამხელდნენ, თითქოს ნაცმოძრაობასთან ვიყავით შეკრული და ტოვებდნენ პარტიას, რითაც სუს-ის დავალებებს ასრულებენ. ვის ვგულისხმობ, ამას მნიშვნელობა არ აქვს. სხვადასხვა რეგიონალური ლიდერები და შტაბების წარმომადგენელები.
ახლა რაც შეეხება დღევანდელ ვითარებას, ჩვენ რომ ნაცმოძრაობის კანდიდატის მხარდაჭერა გვდომოდა, თავიდანვე ავიღებდით პასუხისმგებლობას და მასთან ერთად დავდგებოდით.
იცით ჩვენი პოზიცია, რომ ვეწინააღმდეგებით ყველა ინსტიტუტის ერთი ადამიანის ხელში ყოფნას. დღეს ყველა ინსტიტუტი ერთი ადამიანის ხელშია, სუს-იდან დაწყებული პროკურატურით დამთავრებული. მაგრამ აქ არ მიდის ბრძოლა ინსტიტუტისთვის. ვაშაძე წარმოადგენს მიხეილ სააკაშვილს. ეს არის მიშა სააკაშვილის ბრძოლა ძალაუფლების მოსაპოვებლად.
_ ანუ პრეზიდენტის პოსტის მოპოვება ძალაუფლების მოპოვებასაც ნიშნავს?
_ ეს არ ნიშნავს, რადგან პრეზიდენტის ინსტიტუტი ერთ-ერთი ინსტიტუტია. მაგრამ გვესმის მათგან დიდი ხანია, რომ პრეზიდენტის ინსტიტუტის კვალდაკვალ უნდა მოხდეს ხელისუფლების ცვლილება. 1 წელია, ეს გვესმის. მაშინ, როცა არჩევნები 2020 წელს არის. აქეთ მხარეს „ოცნების“ შეშინებულ გუნდს ვხედავთ. რომელთაც არ აერთიანებთ არც პრინციპები და არც ღირებულებები. ერთი ინსტიტუტის დაკარგვის შიშით კი პანიკაში არიან. ანუ მედროვეებით დაკომპლექტებულია ხელისუფლება.
ერთი მხრივ გვესმის, რომ ხელისუფლება უნდა შეიცვალოს ნაცმოძრაობის მხრიდან და მეორე მხრიდან სამკვდრო-სასიცოცხლო ბრძოლაა გამოცხადებული იმ ინსტიტუტისთვის, რომელზეც თავად გვეუბნებოდნენ, რომ მას არანაირი მნიშვნელობა არ აქვს.
მე დარწმუნებული ვარ, რომ არ შეიძლება აბსოლუტური ძალაუფლება. არ შეიძლება აბსოლუტური ძალაუფლების ყოფნის მანიით შეპყრობილი ადამიანების ორბიტაზე ყოფნა, იქნება ეს ბიძინა ივანიშვილის ორბიტა თუ მიშა სააკაშვილის ორბიტა. ვიცი, რომ ეს ადგილი, სადაც ჩვენ ვართ, ძალიან მძიმე ადგილია, მაგრამ არასდროს წავალთ პრინციპების წინააღმდეგ. დაველოდებით ყველა ადამიანს, ვინც გაიაზრებს, რომ არ შეიძლება სამკვდრო-სასიცოცხლო ბრძოლა.
ამ არჩევნების შემდეგ, სადაც ასე საშინლად უპირისპირდებიან ერთმანეთს, ცხოვრება ხომ უნდა გავაგრძელოთ?! საჭიროა ამ ძალების დამბალანსებელი პოლიტიკური ერთობა. დაველოდები ყველა იმ ძალას, ვინც არც ნაცმოძრაობის და არც „ოცნების“ ორბიტაზე არ იქნება.
_ უგულავამ თქვა, მესამე ძალა ჩვენ ვართო.
_ უგულავამაც თქვა, ბურჯანაძემაც, კუკავამაც, ელისაშვილმაც. მე ვამბობ, რომ მზად ვართ თანამშრომლობისთვის ყველა იმ პოლიტიკურ ძალასთან, ვინც პროდასავლურია და არც „ოცნების“ და არც ნაცმოძრაობის ორბიტაზეა.
ვნახე, როცა ძველი ხელისუფლების წარმომადგენლებს ჩამოერთვა ძალაუფლება და დავინახე, როგორ აწუხებდათ ამ ადამიანებს უკვე უსამართლობა და როგორ გადაიქცნენ ჩვეულებრივ ადამიანებად. ის ადამიანები კი, ვისზეც ეს ძალაუფლება გადავიდა, როგორ დაემსგავსნენ იმ ძალას, რომელსაც უპირისპირდებოდნენ.
ამიტომ, აქ მთავარი ბოროტება ძალაუფლებაა და ვინც გაიაზრებს, რომ საჭიროა დაბალანსებული ძალაუფლება, ყველა იმ პროდასავლურ ძალასთან და ადამიანთან ვითანამშრომლებთ.
იაგო ნაცვლიშვილი, ახალი თაობა