„თუ ცუდს და კარ­გს ბედი აყა­ლი­ბებს, რა­ტომ არი­გებ და აძ­ლევ რჩე­ვებს ბავ­შვებს?“

„თუ ცუდს და კარ­გს ბედი აყა­ლი­ბებს, რა­ტომ არი­გებ და აძ­ლევ რჩე­ვებს ბავ­შვებს?“დე­კა­ნო­ზი შალ­ვა კე­კე­ლია  ტაძ­რის „ფე­ის­ბუ­კგ­ვერ­დზე” წმინ­და იო­ა­ნე ოქ­რო­პი­რია სიტყვებს აქვეყნებს:

„თუ ცუდს და კარ­გს ბედი აყა­ლი­ბებს, რა­ტომ არი­გებ და აძ­ლევ რჩე­ვებს ბავ­შვებს? ყვე­ლა­ფე­რი ხომ უსარ­გებ­ლო და ამა­ოა? თუკი ბედი აქ­ცევს კაცს ღა­რი­ბად ან მდიდ­რად, ნუ გზავ­ნი შვილს სას­წავ­ლებ­ლად, ნუ აძ­ლევ ფულს, ნუ ცდი­ლობ გამ­დიდ­რდე და საქ­მე ბედს მი­ან­დე. მაგ­რამ ამას ვერ ბე­დავ… რა­ტომ სჯი, თუკი ცუდი იმი­ტო­მაა, რომ ასეა შექ­მნი­ლი, ცოდ­ვა ხომ მის­გან არ მო­დის, არა­მედ ბე­დის­გან, რო­მელ­მაც უბიძ­გა მას. რა­ტომ აქებ ადა­მი­ანს სი­კარ­გის­თვის? ეს ხომ მისი სათ­ნო­ე­ბა არ არის, ბე­დის­წე­რაა. ხე­დავ, რა უაზ­რო­ბამ­დე მიგ­ვიყ­ვა­ნა ბედ­ზე ლა­პა­რაკ­მა?“ – ამ­ბობ­და წმინ­და იო­ა­ნე ოქ­რო­პი­რი.