პარასკევს, 3 მაისს, პარლამენტში სახელმწიფო უსაფრთხოების სამსახურის (სუს) უფროსი ვახტანგ გომელაური იმყოფებოდა, რომელმაც საკანონმდებლო ორგანოს უწყების ანგარიში წარუდგინა. თუმცა, ანგარიშის მხოლოდ ნაწილი იყო ღია ფართო საზოგადოებისთვის. მეორე ნაწილი გომელაურმა დეპუტატებს დახურულ ფორმატში გააცნო, იმის მიუხედავად, რომ ოპოზიცია სხდომის საჯაროობას ითხოვდა, თუმცა ეს არ მოხდა სახელმწიფო ინტერესის მოტივით.
რამდენიმე მნიშვნელოვან საკითხზე მან კომენტარი ჟურნალისტებთან სხდომის შედეგ გააკეთა.
აღნიშნულ საკითხებთან დაკავშირებით „ახალ თაობასთან“ ინტერვიუში ექსპერტი კავკასიის საკითხებში მამუკა არეშიძე საუბრობს:
_ სუს–ის ხელმძღვანელის ანგარიშის მოსმენისას რა შთაბეჭდილება დაგრჩათ? რამდენად დამაკმაყოფილებელი იყო მისი ანგარიშის წარმოდგენა?
_ ჩვენმა საზოგადოებამ არ იცის, რა იყო დახურულ ფორმატში, რაზე იყო საუბარი და რა მოისმინეს დეპუტატებმა. აქედან გამომდინარე სრული სურათი არ გვაქვს. აქედან გამომდინარე რთულია შეაფასო, როგორც დამაკმაყოფილებელი, ანგარიში, ან შენიშვნები გააკეთო ამაზე. იმიტომ, რომ რადგანაც სრული სურათი არ არის, მე არ ვიცი რაზე იყო საუბარი მეორე ნახევარში.
რაც შეეხება პირველ ნახევარს, ის, რაზეც საუბარი იყო, ჰიბრიდულ ომი იქნებოდა თუ სხვა საკითხი, ეს ცნობილი იყო და ვიცით, რომ ამ მიმართულებით მუშაობა მიმდინარეობს. ეს სურათი განსაკუთრებული არ ყოფილა ჩვენთვის, ანუ უცნობი არ იყო საზოგადოებისთვის.
_ ანუ თქვენთვის სიახლე არაფერი არ ყოფილა ამ ანგარიშიდან?
_ ერთი შეხედვით არაფერი ყოფილა, მაგრამ მე ხომ არ ვიცი, რა იყო დახურულ ფორმატში ნათქვამი. შეიძლება ისეთი რამე ითქვა, რაც საინტერესო იქნებოდა, მათ შორის ჩემთვისაც.
_ ამ საკითხსაც მოჰყვა დისკუსია პარლამენტში. უნდა დახურულიყო თუ არა სხდომა. ერთი მხრივ დგას საჯარო ინტერესი, მეორე მხრივ სახელმწიფო საიდუმლოება და ინტერესი. სად გადის ზღვარი ამ ორ საკითხს შორის?
_ არსად არ ხდება სრული ინფორმაციის მიწოდება არა მხოლოდ ფართო საზოგადოებისთვის, არამედ ნდობით აღჭურვილი პირებისთვისაც კი _ დეპუტატებისთვის. არსებობს რაღაც საზღვარი. არსებობს ინფორმაციის ნაწილი, რომელიც დიდი დოზით უნდა მიეწოდოს დეპუტატებს და მთავრობის წევრებს, მაგრამ არსებობს ინფორმაციის ნაწილი, რომელიც ვიწრო წრისთვის არის განსაზღვრული. ეს წრე არის იმ ადამიანთა წრე, ვისაც დავალებული აქვს ქვეყნის უსაფრთხოება. ეს სალაპარაკოც არ არის. ეს თემა განსჯადი არ უნდა იყოს და, რა თქმა უნდა, დახურული უნდა იყოს.
_ მაშინ რატომ განიხილავენ დეპუტატები, არ ესმით საკითხის მნიშვნელობა?
_ გადასარევად ესმით. თვითონაც იგივეს აკეთებდნენ, როცა ხელისუფლებაში იყვნენ. უბრალოდ ეს არის პოლიტიკური კონიუნქტურის საკითხი. რადგან ოპოზიციაში არიან, ყველაფრის ლაპარაკი შეუძლიათ. მათი ლაპარაკის ეს ნაწილი მიმართულია საზოგადოების იმ ფენაზე, რომელიც საქმის კურსში არ არის.
_ ანუ ამით რაღაც დივიდენდების მოპოვებას ცდილობენ?
_ რასაკვირველია. აი გვიმალავენ – ამაზეა გამახვილებული ყურადღება. თვითონ როდესაც ხელისუფლებაში იყვნენ, თავადაც იგივეს აკეთებდნენ. მე მათ ამ ნაწილში არასდროს ვაკრიტიკებდი.
_ გომელაურმა ტერორისტულ ორგანიზაციებზე თქვა, რომ საქართველოში მათი შესაძლო მხარდაჭერის მხრივ გავლენა შემცირებულია. ეს ნიშნავს იმას, რომ სუსი კარგად მუშაობს თუ მსოფლიო კონიუნქტურიდან გამომდინარეა ასე?
_ ორივე შეგვიძლია ვივარაუდოთ. იმიტომ, რომ პრინციპში ჩვენი სპეცსამსახურების მუშაობამ გარკვეული პროფესიონალიზმი და გამოცდილება შეიძინა. საერთაშორისო ტერორიზმი ყველას სენია, ამიტომ ამასთან დაკავშირებით მიმდინარეობს კომპლექსური მუშაობა და ბრძოლა ამის წინააღმდეგ. ერთმანეთს უზიარებენ ინფორმაციებს და ხშირ შემთხვევაში ერთად ატარებენ ოპერაციებს. ზოგიერთ შემთხვევებში ისეთი ქვეყნებიც თანამშრომლობენ, რომლებიც სხვა შემთხვევებში არ იმუშავებდნენ ერთად.
მაგალითად, სოჭის ოლიმპიადის დღეებში ქართული და რუსული სპეცსამსახურების მუშაობა გავიხსენოთ. მაშინ აგვისტოს ომი ახალი დამთავრებული იყო. ამის მიუხედავად, მნიშვნელოვანი გამოწვევა იყო. სხვა გამოსავალი არცერთს არ ჰქონდა და თანამშრომლობდნენ ამ ნაწილში.
ახლაც ბერი სალოსის ქუჩაზე მომხდარ ინციდენტს თუ გავიხსენებთ, იქ სულ მცირე, რამდენადაც მე ვიცი, აშშ-ის, ისრაელისა და თურქეთის წარმომადგენლები იყვნენ ჩართულები სხვადასხვა დოზით.
ასე რომ, პასუხი ასეთია _ თუ გომელაური გულისხმობდა ისლამურ ხალიფატს და მასთან აფილირებულ ორგანიზაციებს, მაშინ რასაკვირველია მასთან ბრძოლის ხარისხი ძალიან მაღალია მთელ მსოფლიოში. ამას დაეტყო კიდეც შედეგები. სირიასა და ერაყში დაბანაკებული ეს ორგანიზაციები ისე თავისუფლად ვეღარ გრძნობენ თავს, როგორც თავის დროზე.
_ ისინი განიცდიან იდეოლოგიურ და ფინანსურ სიღარიბეს წინა წლებთან შედარებით. ეს იმაზე მიანიშნებს, რომ მსოფლიო კარგად მუშაობს, კოორდინირებულად და მათ შეასუსტეს ტერორიზმი ერთობლივი ძალებით?
_ რასაკვირველია. მაგრამ კიდევ ერთხელ ვიმეორებ, აქ იგულისხმება ის საერთაშორისო ტერორისტული ორგანიზაციები, რომლებიც მსოფლიოში განსაკუთრებული საფრთხის მატარებელი არიან და რომლებიც სულ ჩანან თავისი აქტებით და დღესაც ატარებენ ტერორისტულ აქტებს სხვადასხვა ქალაქში..
ამათ გარდა, არის ორგანიზაციები, რომლებიც არ გამოირჩევიან ამით, არ ესხმიან მოსახლეობას თავს, მაგრამ ისინი დაკავებულები არიან იდეოლოგიური ტერორიზმით. ასეთ ორგანიზაციებთან ბრძოლა ძალიან რთულია და ასეთი ორგანიზაციები საქართველოშიც მუშაობენ.
_ ვარაუდები გამოითქვა, რომ შესაძლოა რაღაცა დაპირისპირება არსებობს გახარიასა და გომელაურს შორის. თქვენ ხომ არ გაგიჩნდათ ასეთი განცდა თუ ვარაუდი?
_ განცდა კი არა, ზუსტად ვიცი, რომ დაპირისპირება არ არის. მთავარი იცით, რა არის, რატომ მოხდა ეს ამბავი, რაც პანკისში მოხდა და რატომ ხდება ასეთი რაღაცები?
_ რატომ?
_ ხშირ შემთხვევაში იმიტომ, რომ არ არსებობდა ისეთი კოლექტიური ორგანო, რომელიც პროცესების მართვას შეძლებს ერთობლივად. ამდენი წელია საქართველოში ასეთი ორგანო არ არსებობდა. უშიშროების საბჭო, რომელიც პრეზიდენტ მარგველაშვილთან არსებობდა, თავის მოვალეობას ვერ ასრულებდა, თუნდაც იმიტომ, რომ მისი ხელმძღვანელი, ანუ საქართველოს პრეზიდენტი და ხელისუფლება ერთმანეთთან დაპირისპირებულები იყვნენ. აქედან გამომდინარე უშიშროების საბჭო ტყუილად იყო.
კრიზისების მართვის საბჭო, რომელიც პრემიერთან არსებობდა, შეზღუდული იყო. პრინციპში ამ კონფრონტაციულ რეჟიმში გაჩერებული იყო მთავარი ფორმატი, რომელმაც ქვეყნის უსაფრთხოება უნდა აკონტროლოს და უნდა განკარგოს უსაფრთხოების სივრცე. ეს არის უშიშროების საბჭო.
როგორც იქნა, შეიქმნა ახლა უსაფრთხოების საბჭო, რომელსაც კონკურენტი არ ჰყავს. მისი ხელმძღვანელია პრემიერ-მინისტრი და მდივანი არის შს მინისტრი. მასში შედის სუს-ის ხელმძღვანელი, თუ მასსა და შს მინისტრს შორის იქნება პიროვნული მიუღებლობა, საქმე არ გამოვა. დარწმუნებით შემიძლია გითხრათ, რომ პიროვნული მიუღებლობა არ არის. შეიძლება საქმესთან დაკავშირებით გარკვეული კამათები იყოს, რაც პრობლემა არ არის.
იაგო ნაცვლიშვილი, ახალი თაობა