მამუკა კაციტაძე – “ავთანდილ წერეთლის ხსენება ნიშნავს, რომ იერიშს „ტვ პირველზეც“ მიიტანენ”

მამუკა კაციტაძე - "ავთანდილ წერეთლის ხსენება ნიშნავს, რომ იერიშს „ტვ პირველზეც“ მიიტანენ"საქართველოს მთავარმა პროკურატურამ „თიბისი ბანკთან“ დაკავშირებით გამოძიება დაიწყო. გამოძიება 2008 წლის ფაქტით 11 წლის შემდეგ, 2019 წელს დაინტერესდა, რამაც პოლიტიკურ წრეებსა და საზოგადოებაში ბევრი კითხვის ნიშანი გააჩინა.

აღნიშნულ თემასთან დაკავშირებით „ახალ თაობასთან“ ინტერვიუში „ახალი მემარჯვენეების“ ლიდერი მამუკა კაციტაძე საუბრობს. ინტერვიუ ჩაწერილია ბიძინა ივანიშვილის განცხადების გავრცელებამდე.

_ რა შეფასებას გააკეთებთ „თი-ბი-სი ბანკთან“ დაკავშირებით, ეს არის რეალური გამოძიება თუ ეს უნდა გავიგოთ პოლიტიკური ანგარიშსწორების კონტექსტში?

_ 2019 წელს პირველი ჟურნალისტი ხართ, არ მინდა საუბარი ცუდი ამბებით დავიწყო და მინდა თქვენი გაზეთის საშუალებით მკითხველსაც და ყველა ჩვენს მოქალაქეს მივულოცო 2019 წელი. ვისურვო იმედიანი და წარმატებული წელი.

რაც შეეხება თქვენს კითხვას, ამ ფაქტთან დაკავშირებით მაქვს ჩემი ჩამოყალიბებული პოზიცია – ხელისუფლების მხრიდან დაიწყო გავლენიანი ინსტიტუციებისა და ინსტიტუტების დამორჩილება-დაპყრობის, მითვისების, მიკუთვნების თუ შესყიდვის, რაღაც ამგვარი პროცესი.

„თიბისი ჯგუფი“ თავისთავად საინტერესოა თავისი მრავალწლიანი გამოცდილებით, ისტორიით და აქტივებით. აქედან გამომდინარე მარტივია, რა შეიძლება აინტერესებდეს და ვის შეიძლება აინტერესებდეს „თიბისი ჯგუფი“.

მე ორ რამეს გამოვყოფდი, საქართველოში წარმატებული და მსოფლიოშიც პერსპექტიული „თიბისი ბანკი“ და ჯერ ჩანასახში მყოფი, მაგრამ ძალიან საინტერესო ანაკლიის პროექტი. ამიტომ, მიმზიდველობის მხრივ ეს ორი რამე ღირს იმად, რომ დანტერესდეს ხელისუფლება ამ სახის სტრუქტურებით, რომელიც საკუთარ თავს, როლს და მოღვაწეობას ხედავს იმაში, რომ ყველა და ყველაფერი დამორჩილებული იყოს. დაწყებული პოლიტიკით და გაგრძელებული სხვა რამით.

_ ვინ არის დაინტერესებული, ხელისუფლება თუ ბიძინა ივანიშვილი?

_ უცებ ჩემი ბავშვობის გამოთქმა გამახსენდა ამ კითხვის შემდეგ – „ვამბობთ პარტიას, ვგულისხმობთ ლენინსო“. ყველამ კარგად ვიცით, რომ ბიძინა ივანიშვილის გარეშე ეს ხელისუფლება სრული ნოლი და სიცარიელე. მინდა, ხელისუფლება ვახსენო, რადგან არ გამომივიდეს გვარებზე და პერსონებზე აგებული პროცესი. პროცესი ადამიანებზე და პერსონებზეა აგებული, მაგრამ მე მაინც არ მინდა, რომ ამ პროცესს დავეხმარო და პერსონიფიკაციამდე დავიყვანო ეს ამბები. თუმცა, ვფიქრობ, მკითხველისთვის ყველაფერი გასაგებია.

რეალურად „თიბისის“ მიმართ ინტერესი შეიძლება არსებობდეს. ამ ინტერესს კიდევ ზრდის ის, რომ არაკონტროლირებადი ინსტიტუციები არ არის მისაღები ხელისუფლებისათვის. განსაკუთრებით მაშინ, როდესაც შეიძლება პროცესი დაიძაბოს და ცოტა საეჭვო გახდეს. როგორც ეს საპრეზიდენტო არჩევნების დროს ნათლად გამოჩნდა, ვგულისხმობ დროის განვითარების თვალსაზრისით.

ასეთ ვითარებაში განსაკუთრებით ფინანსური ინსტიტუციები შეიძლება იყოს დამორჩილებული ან მინიმუმ გავლენის ქვეშ მაინც იყოს. არის კიდევ ერთი მნიშვნელოვანი დეტალი, გაიჟღერა ბატონი ავთანდილ წერეთლის გვარმა და სახელმა, მისმა ჩართულობამ 11 წლის წინანდელ სიტუაციაში.

_ ეს ნიშნავს თუ არა იმას, რომ შესაძლოა იერიში „ტვ პირველზეც“ მიიტანონ?

_ რა თქმა უნდა. „ტვ პირველი“ დღეს არის ტელევიზია, რომელმაც კონკურენტულ გარემოში თავისი მკაფიო ადგილი მოიპოვა. შემოიკრიბა ყველაზე ხმაურიანი, პოპულარული თუ საინტერესო ჟურნალისტთა წრე და ამით დაიმკვიდრა თავისი ადგილი.

დღეს პოლიტიკა ხომ ორპოლუსიანია, ტელევიზიებშიც 2 პოლუსია. ერთი მხრივ სახელისუფლებო „იმედი“ და მეორე მხრივ კონკრეტული ოპოზიციური პარტიის ტელეკომპანია – „რუსთავი 2“. მათ შორის საკმაოდ შუალედური, ობიექტური და პოპულარული სივრცე დაიკავა, რაც კიდევ უფრო საშიშია საეჭვო პოლიტიკის პირობებში, ვიდრე ფინანსური ინსტრუმენტები.

ყველაფერს ერთად თუ დავინახავთ, სურათი ნათელია თუ რასთან შეიძლება გვქონდეს საქმე. ამას შეიძლება არ მივუდგეთ ისე, რომ ვიღაცას ამ ყველაფრის ჯიბეში ჩადება ან მიკუთვნება სურს, რადგან მთლად ასე ჩალითაც არ არის დახურული ყველაფერი, რომ ასე მარტივად აიღო და ჯიბეში ჩაიდო.

შესაძლოა, არის რაღაც ნაწილი ჩალით დახურული, მაგრამ მთლად ასეც არა. მაგრამ, ისიც საქმეა, როცა ამ ინსტიტუციებს საშენოდ მოარჯულებ, რათა როგორც მინიმუმ არ იცურონ დინების საწინააღმდეგოდ. იმ დინების საწინააღმდეგოდ, რომელსაც სახელისუფლებო დინება ჰქვია. ასე ვაფასებ უცაბედ შავი ღრუბლების შეყრას პროკურატურის მხრიდან კონკრეტული ორგანიზაციების მიმართ.

რაც შეეხება იმას, რაც გაჟღერდა კვირიკაშვილთან მიმართებაში, ეს ყველაფერი მგონია, რომ მრავალწერტილია, გრაგნილი. ძირითადი „ბლუდა“ არის ის, რომ ხელისუფლებისთვის რაიმე საფრთხე არ შეიქმნას.

_ გამოდის, რომ ხელისუფლება ინსტიტუციების დამორჩილების ახალ ეტაპზე გადადის? ვხედავდით სახელმწიფო ინსტიტუციებთან ურთიერთობას, ახლა ჯერი კერძო სექტორზე მიდგა?

_ სახელმწიფო ინსტიტუციები გაკონტროლებულია, მეტად რაღა უნდა გაკონტროლდეს?! სასამართლოებში უკვე დღევანდელ კონტროლზე კი არ არის, სამუდამო კონტროლზეა. ანუ, ის რაც გასაკონტროლებელი იყო სახელმწიფო ინსტიტუტებსა და ინსტიტუციებში, ის ყველაფერი უკვე აღებულია. ახლა უკვე საუბარია სხვა ინსტიტუციებზე, რომელიც დაწყებულია. კერძოდ, ტელევიზიები, რომელიც კერძო სტრუქტურებია. ნაწილი გაკონტროლებულია. ზოგი გაუქმდა, ზოგი გადმოიბირეს, შეისყიდეს. მაგრამ ჯერ კიდევ არის დარჩენილი ხელისუფლებისთვის არასასიამოვნო მედია-კუნძულები, რომელიც ხელისუფლების მხრიდან დამატებით „მუშაობას მოითხოვს“. გარდა ამისა არსებობს საყურადღებო და საინტერესო ინსტიტუციები, როგორიიც არის სერიოზული ფინანსების მქონე ინსტიტუციები, რომელიც წარმოადგენს სერიოზულ საფრთხეს დაძაბულ სიტუაციაში ხელისუფლებისათვის.

_ გაგრძელება ექნება? ამის რისკს ხედავთ?

_ ნათქვამია, რაც შეიძლება ორჯერ მოხდეს, ის შეიძლება ყოველთვის მოხდესო. ამის პრეცედენტები ჩვენ ვნახეთ და ეს არ არის პირველი. ტელევიზიებზე ვსაუბრობთ და რეალობაში „ტვ პირველის“ მიმართ ხელისუფლების დამოკიდებულება არ არის პირველი. აქედან გამომდინარე, ეს პროცესის ნაწილია. ვისაუბრეთ ფინანსურ ინსტიტუციებზეც, მაგრამ შორს ვარ იმ აზრისგან, რომ ჯიხურები რომ უდგას ადამიანებს და ლუკმა-პურს შოულობენ, ისინი გახდნენ ხელისუფლების დარტყმის ობიექტები. აქ ლაპარაკია ისეთი ტიპის საფრთხილო ინსტიტუციებზე, რომლებმაცშესაძლოა პოლიტიკურ კლიმატზე გავლენა მოახდინოს დაძაბულ სიტუაციაში.

მე ამას კიდევ ერთ კონტექსტად აღვიქვამ. გასული წლის ბოლოს, საპრეზიდენტო არჩევნების მეორე ტურის წინ ითქვა, რომ 1 წელიწადში რაღაცები უნდა დალაგდეს ხელისუფლების მხრიდან. ამ სიტუაციას დალაგების ნაწილად ვხედავ. ის, რაც „ქართული ოცნების“ გარეთ არის დასალაგებელი, თუმცა სხვა პროცესიც მიმდინარეობს დღეს, „ქართული ოცნების“ შიდა პროცესი, რომელიც იმ დალაგების ნაწილია, რომელიც „ოცნების“ შიდა დალაგებას მოიცავს. მხედველობაში მაქვს ბესელიას ე. წ. ამბები.

_ ახსენეთ ბესელია და „ოცნების“ შიდა ამბები, ეს დაპირისპირება როგორ აღიქვით?

_ ის, რაც ხდება პარლამენტში და რაც ადრეც ხდებოდა, ძველი და ახალი გვარდია და ა. შ. ეს თითქოს დაკავშირებულია სასამართლოებთან, მაგრამ ეს არ არის მარტო სასამართლოს პრობლემა. ეს დაახლოებით მაგონებს ჭაბუა ამირეჯიბს რომ აქვს აღწერილი „რკინის კაცში“. ერთმანეთს რომ ემტერებიან ჯერ შიმშილით, მერე მაძღრობით, ბოლოს გამოდის ერთი, რომელიც ყველაზე უფრო ძლიერია.

დაახლოებით ეს პროცესი მიმდინარეობს „ოცნებაში“. მიდის რა ჩხუბი, კამათი, დავა. ხანდახან მოზომილიც და თავაზიანნარევიც, მაგრამ სინამდვილეში ეს არის ბრძოლა არსებობისათვის. რეალურად იმისათვის, რომ ამ პროცესიდან ყველაზე უფრო ძლიერი იყოს გამოყვანილი. ბოლოს ის მაინც მის სამსახურში ხვდება ერთმნიშვნელოვნად, ვინც ეს ვირთხები კასრში მოაქცია. ჩემთვის ეს პროცესია საინტერესო და არა ის, ვინ ვის აჯობებს. გამოჩნდეს, ყველაზე ბრძოლისუნარიანი და ძლიერი, რომელიც გამოჩნდება შემდეგი საქმეებისათვის. ესეც ერთი წლის განმავლობაში დასალაგებელი ფრაგმენტია ჩემი აზრით.

_ ფიქრობთ, რომ ეს პროცესი საბოლოოდ „ოცნების“ დაშლით დასრულდება?

_ დაშლასაც თავი უნდა. ის, რომ რაღაცა დაშალო და დაუმორჩილებლობის დროშა ააფრიალო და ა. შ. ამას, რაღაც ძალა შიგნიდან უნდა გაძლევდეს. როცა ხედავ, რომ ამ დროშის აფრიალებას შეიძლება სერიოზული დამაზიანებელი განვითარებები მოჰყვეს, მაშინ დაშლა ასე იოლი არ არის, რომ რაღაც დაიყვირო.

„ოცნებაში“ მყოფი ადამიანები თავის ახლო წარსულით და დღევანდელობით არ არიან პროლეტარები, რომლებიც ბორკილების გარდა არაფერს კარგავენ. აქ სხვა რაღაცები აქვთ დასაკარგი. ამიტომ, ამას პირდაპირ ნუ დავინახავთ როგორც „ოცნების“ წიაღიდან დაწყებულ ოპოზიციური პროცესს. რა თქმა უნდა, ეს შესაძლებელია, მაგრამ ასეთი პროცესის დაწყებას უნარი სჭირდება. ეს უნარი კი, როგორც წესი, ქუჩაში არ ყრია.

იაგო ნაცვლიშვილი, ახალი თაობა