საპარლამენტო უმრავლესობისა და პარტია „ქართული ოცნების“ რიგებს წევრები ყოველდღე ტოვებენ. პარალელურად არ ცხრება ვნებათაღელვა სასამართლო სისტემის ირგვლივ. ამ ფონზე თითქმის სრული ოპოზიციური სპექტრი ერთიანია და პროპორციულ საარჩევნო სისტემაზე გადასვლას ითხოვს. თუმცა, დასუსტებული მმართველი გუნდი პოზიციებს ისევ არ თმობს.
რა პოლიტიკური პროცესები მიმდინარეობს, გაერთიანდება თუ არა „ევროპული საქართველო“ ნაცმოძრაობასთან, ითანამშრომლებენ თუ არა „ოცნებიდან“ წამოსულებთან და რატომ ვერ მოახერხა მათმა ხელისუფლებამ სასამართლო სისტემის დამოუკიდებლობის უზრუნველყოფა? _ ამ და სხვა საკითხებზე „ახალ თაობასთან“ ინტერვიუში საპარლამენტო უმცირესობის ლიდერი, პარლამენტის ყოფილი თავმჯდომარე დავით ბაქრაძე საუბრობს:
_ ყოველდღე გვესმის, რომ „ქართული ოცნებიდან“ ვიღაც მიდის, ვიღაც წასვლაზე ფიქრობს. რა პოლიტიკური მოცემულობაა, დაიწყო თუ არა „ოცნების“ ჩამოშლის პროცესი?
_ ეს ყველაფერი იმ ზოგადი ვითარების შედეგია, რაც ქვეყანაშია. ქვეყანაში არ არსებობს ხელისუფლება, რომელსაც გააჩნია ხედვა, რომელსაც აქვს პასუხისმგებლობა. სინამდვილეში ქვეყანაში არაფორმალური მართვაა. ამ არაფორმალური მართვის, ხედვისა და პასუხისმგებლობის არარსებობიდან მოდის ეს ყველაფერი.
„ქართული ოცნება“ არის გუნდი, კონკრეტულად პარლამენტში, რომელსაც არ აქვს საერთო ღირებულებები, არ აქვს საერთო მომავლის ხედვა. მათ შეიძლება აერთიანებთ წარსულის ლანძღვა, მაგრამ რომ ჰკითხოთ, რა არის მომავლის ხედვა, ვერ გიპასუხებენ. როცა არ არის საერთო ხედვა, ღირებულებები და ამოცანა, როცა ერთადერთი რაც აერთიანებთ, წარსულის ლანძღვაა, ასეთ გარემოში მისი ჩამოშლის პროცესი ბუნებრივია.
_ მომავლის ხედვის არქონაში ოცნებიდან“ წამოსულ დეპუტატებსაც გულისხმობთ?
_ ყველას ვგულისხმობ. მომავლის ხედვა მთლიანად „ქართულ ოცნებას“ არ გააჩნია. საით მიჰყავს საქართველო, რა ტიპის ქვეყანა უნდა ვიყოთ, რა რეფორმები უნდა ჩავატაროთ, როგორი ეკონომიკა უნდა გვქონდეს, ხალხს როგორ უნდა მივხედოთ. არცერთ ფუნდამენტურ საკითხზე „ოცნებას“ მომავლის ხედვა არ გააჩნია.
ეს არის გუნდი, რომელსაც ორი რამე აერთიანებს – ივანიშვილის ფინანსური რესურსი და წარსულის მიმართ ნეგატიური დამოკიდებულება.
პოლიტიკურ გუნდი, რომელსაც არ აქვს გუნდურობის განცდა და მომავლის ხედვა, უნდა დაიშალოს და იშლება. სწორედ ეს პროცესია ახლა. ჩემთვის ეს პროცესი მხოლოდ პიროვნებებთან დაკავშირებული პროცესი არ არის _ ბესელია ასე მოიქცა, კვაჭანტირაძემ ეს თქვა, თალაკვაძემ ეს უპასუხა. ეს არ არის პიროვნებების პროცესი, ეს არის სისტემური კრიზისი.
„ოცნებაში“ სისტემური კრიზისი იმ ვითარების გამო დაიწყო, რომელიც ქვეყანაშია. ეს არ არის მხოლოდ პიროვნული შეუთავსებლობა. ეს პროცესი დასრულდება „ოცნების“ დასუსტებით და 2020 წელს მისი სახლში გაშვებით.
_ ერთ-ერთი ფუნდამენტური კითხვა არის, რატომ მაინცდამაინც ახლა, როცა მუდმივად იყო სასამართლოს პრობლემებზეც საუბარი? საუბრობენ სასამართლო სისტემის პრობლემებზე, მაგრამ სერიოზული პრობლემებია პროკურატურაშიც, სხვა უწყებებშიც. რატომ არ საუბრობენ ამაზე და რატომ გაურბიან ივანიშვილის კრიტიკას?
_ ეს ძალიან სიმპტომური კითხვაა, რაც არის ამ დეპუტატების პოზიციონირება, იქმნება თუ არა ქვეყანაში ახალი ოპოზიცია. მე ვფიქრობ, რომ ოპოზიცია არ იქმნება, უბრალოდ, სისტემის რღვევის პროცესი მიმდინარეობს. ამის სიმპტომებია ის, რაც ჩამოთვალეთ. მაგალითად, სასამართლოს თემა დღეს საზოგადოებაში არის პოპულარული თემა. ყველას ესმის, რომ საზოგადოებაში არსებობს მკვეთრად ნეგატიური დამოკიდებულება იმ კლანის მიმართ, რომელიც მართავს სასამართლოს. ამიტომ ადვილია, იყო კრიტიკული მურუსიძის მიმართ.
მაგრამ, შენ თუ ოპოზიციაში ხარ, როგორ შეიძლება არ დაინახო პრობლემა იგივე პროკურატურაში. ამხელა მიმდინარე საქმეა თიბისის და მამუკა ხაზარაძის თემა, როგორ შეიძლება პრობლემა არ დაინახო პროკურატურის ქცევაში, რასაც ის ამ საქმეში აჩვენებს. როგორ შეიძლება პრობლემა არ დაინახო პროკურატურის ქცევაში ზაზა სარალიძესთან, ან მალხაზ მაჩალიკაშვილთან მიმართებაში.
როდესაც ამაზე არ საუბრობ, როდესაც ეროვნულ ბანკში არ ხედავ პრობლემას, როდესაც ვერ ხედავ, რა პრობლემები მოაქვს არაფორმალურ მმართველობას. როდესაც ცდილობ, საერთოდ არ ახსენო ბიძინა ივანიშვილი, ეს ყველაფერი ის სიმპტომებია, რომ არანაირი ახალი ოპოზიცია არ იქმნება.
ეს არის „ოცნების“ რღვევა. „ქართული ოცნების“ მაგივრად იქნება რამდენიმე „ქართული ოცნება“. ბუნებრივია, რამდენიმე ნაწილად დაშლილი „ოცნება“ იქნება უფრო სუსტი, მაგრამ ჩვენი ამოცანა იქნება, რომ რამდენ ნაწილადაც არ უნდა დაიყოს „ოცნება“, ყველა ნაწილი ჩამოვაშოროთ ხელისუფლებას. ჩვენთვის განსხვავება არ არის არც ერთ ნაწილში და არც მეორე ნაწილში.
ადვილია მურუსიძის კრიტიკა, მაგრამ მარტო მურუსიძეა ქვეყანაში გასაკრიტიკებელი?! ჩვენ თუ არ ვლაპარაკობთ მურუსიძესთან ერთად რა ხდება… ანრი ოხანაშვილს უნდა მოსამართლეების დანიშვნა? ვერ ვხედავთ, რომ ბიძინა ივანიშვილის ამოცანაა, რომ ეს კლანი შეინარჩუნოს და ამით სასამართლო მართოს. როცა ამბობ, რომ მოსამართლეების თემაზე კონფლიქტი კობახიძესთან და ოხანაშვილთან გაქვს, ეს პრობლემის ძალიან პატარა ნაწილია. ეს ნიშნავს, რომ ეს ადამიანები ისევ „ოცნების“ ნაწილი არიან, ლოიალურები ივანიშვილის მიმართ და ხდება შიდა რღვევა.
_ უმრავლესობიდან წამოსულ დეპუტატებთან ხომ არ გექნებათ გარკვეულ საკითხებზე თემატური თანამშრომლობა? ერთ თემატურ საკითხზე უკვე ითანამშრომლეთ და დაუჭირეთ მათ კანონპროექტს მხარი. ეს გაგრძელდება?
_ თემატურ თანამშრონლობას არ გამოვრიცხავ. ჩემი დამოკიდებულება უკვე გითხარით, რომ ისინი არიან „ოცნების“ ნაწილი. მისი ორივე ნაწილი თუ ათივე ნაწილი რამდენადაც არ უნდა დაიშალოს, ჩვენთვის ერთნაირია.
_ როცა ნაცმოძრაობიდან წამოხვედით, თქვენზეც იგივეს ამბობდნენ და მის ნაწილს გიწოდებდნენ.
_ ძალიან მნიშვნელოვანი განსხვავება იყო. ჩვენ არასდროს მოგვრიდებია არავის კრიტიკა. მათ შორის სააკაშვილის კრიტიკა. ეს ადამიანები კი ვერაფერს ამბობენ. პირიქით, ამბობენ, რომ ივანიშვილი მათ ლიდერად რჩება. ამიტომ, დიდი განსხვავებაა და ნუ შევადარებთ.
ჩვენ როცა წამოვედით ნაცმოძრაობიდან, სახეზე იყო მთელი პროცესი, სახეზე იყო ღირებულებითი განსხვავებები. ჩვენ ვიყავით ძალიან ღია და კრიტიკულები. მათ შორის ჩვენი ხელისუფლებაში ყოფნის მიმართაც, მათ შორის ლიდერების მიმართაც. ჩვენ არაფერი დაგვიმალავს, განსხვავებით ამ ადამიანებისგან, ვინც დღესაც ვერ ბედავს და არ სურს რამის თქმას ივანიშვილზე.
ჩემთვის არანაირი განსხვავება არ არსებობს, მაგალითად, ანრი ოხანაშვილსა და ზვიად კვაჭანტირაძეს შორის. ჩემთვის ორივე „ქართული ოცნების“ ნაწილია და ამოცანაა, რომ ხელისუფლება თავის ნაწილებიანად სახლში გავუშვით.
თემატური თანამშრომლობა კი, რა თქმა უნდა, გვექნება. მაგალითად, უკვე დავუჭირეთ მხარი მოსამართლეების კანონპროექტს. ახალი პროექტი შემოდის უზენაესის მოსამართლეების დანიშვნის წესზე. მან არასამთავრობოებისგან გარკვეული მხარდაჭერა დაიმსახურა. გავეცნობით და არ გამოვრიცხავ, რომ მას კიდევ ერთხელ მხარი დავუჭიროთ. მაგრამ ვიმეორებ, ყველა ის ადამიანი, ვინც არ აკრიტიკებს ქვეყანაში შექმნილ ვითარებას და მის მთავარ წყაროს _ არაფორმალურ მმართველობას, ჩვენთვის „ოცნების“ გუნდის წევრია და გუნდის შიგნით დაპირისპირებას ჩვენთვის მნიშვნელობა არ აქვს.
_ ისაუბრეთ სასამართლო კლანის ივანიშვილის მიერ გადმობარებაზე. თქვენ ერთ-ერთი პირველი იყავით, ვინც თვითკრიტიკა დაიწყო 2012 წლის არჩევნების შემდეგ. ხედავთ თუ არა მსგავსებას ივანიშვილსა და სააკაშვილს შორის ამ სისტემის მართვის მხრივ?
_ არის მსგავსებაც და არის განსხვავებაც. თავიდანვე ვიტყვი, რომ ძალიან კრიტიკული ვარ საკუთარი თავის და ჩვენი ხელისუფლების მიმართ, როცა საქმე სასამართლო ხელისუფლებას ეხება.
2004 წლიდან 2012 წლამდე სასამართლოში ბევრი კარგი გაკეთდა, მაგალითად, მატერიალური ბაზა, კანონები, კორუფციის მოსპობა, მაგრამ მთავარი არ გაკეთდა. ის მთავარი იყო სასამართლოს დამოუკიდებლობა, რომ სასამართლო არ ყოფილიყო დაქვემდებარებული აღმასრულებელ ხელისუფლებას.
_ რატომ არ გაკეთდა? ხშირად გსაყვედურობენ ოპონენტები, რატომ არ გააკეთეთ ეს რეფორმაო. რა პასუხი გაქვთ?
_ ნებისმიერი ხელისუფლებისთვის კომფორტულია, როდესაც მას ჰყავს ისეთი სასამართლო ხელისუფლება, რომელიც არ არის მის მიმართ კრიტიკული და კრიტიკულ შემთხვევებში შეიძლება მისი ლოიალობის იმედი გქონდეს. კომფორტულია ხელისუფლებისთვის, მაგრამ ცუდია ქვეყნისთვის.
ბევრი რამე შევცვალეთ სასამართლოში პოზიტივისკენ, მაგრამ ამ მთავარ ცდუნებასა და ბარიერს ვერ გადავახტით, რომ შეგვექმნა დამოუკიდებელი და კრიტიკული სასამართლო სისტემა, რომელიც იმას კი არ გააკეთებდა, რასაც გენერალური პროკურორი ან იუსტიციის მინისტრი ეტყოდა, არამედ იმას გააკეთებდა, რაც დამოუკიდებელ სასამართლოს უნდა გაეკეთებინა.
2012 წელს რეალური შანსი იყო სასამართლოს დამოუკიდებლობის. თუ რამე კავშირები არსებობდა მაშინდელ აღმასრულებელ ხელისუფლებასა და სასამართლოს შორის, ეს კავშირები გაწყდა. იმიტომ, რომ ხელისუფლება შეიცვალა.
ხელისუფლების შეცვლა ბუნებრივი შანსია სასამართლოს დამოუკიდებლობის მისაღწევად. სინამდვილეში კი მოხდა ის, რომ მოსამართლეები გადაიქვემდებარა „ოცნებამ“. რომ მკითხეთ, რა საერთოა სააკაშვილსა და ივანიშვილს შორისო, აი, ეს არის საერთო, მოხდა მოსამართლეების გადაქვემდებარება. ისეთი სიტუაცია შეიქმნა, რომ ყველა მოსამართლემ მიიღო ძალიან ნათელი სიგნალი. თუ გინდა, არ შეგაწუხონ, ხელისუფლების მიმართ ლოიალური უნდა იყო და ეს გამოიხატება იმ კლანის წევრობაში, რომელიც საქმეებს ალაგებს ხელისუფლებასთან.
თავის დროზე წულუკიანის იდეა იყო, შექმნილიყო მართლმსაჯულების ხარვეზების დამდგენი კომისია, რომელსაც მოსამართლეების გადაწყვეტილებები უნდა გადაესინჯა. ეს პრინციპულად არასწორი იყო, მაგრამ რა მოხდა მერე? ეს აღარ გააკეთა „ოცნებამ“ ,უბრალოდ დატოვა, როგორც მოსამართლეების თავზე დაკიდებული საფრთხე და უთხრა, ან მოხდება თქვენი საქმეების გადასინჯვა და შეგიქმნით პრობლემებს, ან ლოიალურები იქნებით.
ასეთ შემთხვევაში მოხდა უმტკივნეულოდ გადაქვემდებარება სასამართლო ხელისუფლების და იმ კლანის გაძლიერება, რომლის მეშვეობითაც ხდებოდა დავალებების მიცემა.
მაშინ მურუსიძე შეხვდა ივანიშვილსაც, მაშინდელ პრემიერ ღარიბაშვილსაც. ეს დამალულად კი არ მოხდა, ჩვენ თვალწინ ხდებოდა, როცა ხდებოდა სასამართლო სისტემის გადაქვემდებარება.
დღეს გაგვახსენეს, რომ მურუსიძე ცუდია. უკაცრავად და 2013-ში, როცა მურუსიძე ივანიშვილს ხვდებოდა, მაშინ არ იყო ცუდი?! როგორ შეიძლება 2019-ში გაგახსენდეს, რომ მურუსიძე ცუდია. ეს ყველაფერი იყო სასამართლო ხელისუფლების გადაქვემდებარება. ვინც ამაზე ხმას არ იღებდა და დღეს ლაპარაკობს, ეს არის საზოგადოებრივი აზრისთვის ანგარიშის გაწევა და კარგი მიზეზის მოძებნა საკუთარი ამბოხისთვის.
_ თქვენს დროს თუ იყო გარკვეული პირების მხრიდან მცდელობა, რომ ეს სისტემა შეცვლილიყო და იყვნენ თუ არა ისინი, ვინც პირიქით ამ პროცესს ხელს უშლიდა? თქვენ იყავით პარლამენტის თავმჯდომარე და ხომ არ გქონიათ სურვილი, რომ შიდა კომუნიკაციის დონეზე რაღაც შეგეცვალათ და თანამდებობის გარკვეული პირები ხელს ხომ არ გიშლიდნენ?
_ დიახ, გიდასტურებთ, რომ იყო ძალიან მძიმე და მწვავე დისკუსიები მაშინდელ ხელისუფლებაში. ამას ნამდვილად გიდასტურებთ, მაგრამ პერსონიფიცირებისგან თავს შევიკავებ. იმიტომ, რომ ჩემი პრინციპია, ყველა, ვინც ხელისუფლებაში ვიყავით, ვატარებთ ამ პასუხისმგებლობას. იმის დამოუკიდებლად, რა პოზიცია მქონდა შიდა დისკუსიაში და რას მოვითხოვდი, მე ვიყავი იმ ხელისუფლების ნაწილი, ამიტომ ჩემგან არასწორი იქნება სხვისკენ ხელის გაშვერა, რომ მე მინდოდა რაღაცის შეცვლა და ვიღაცა ხელს მიშლიდა. ეს არის ყველას საერთო პასუხისმგებლობა.
გამოსავალი არის ის, რომ ამ ქვეყანაში ბოლოს და ბოლოს მოვიდეს ხელისუფლება, რომელიც გაიაზრებს, რომ კომფორტული ის კი არ არის, როცა მორჩილი მოსამართლე გყავს, არამედ როცა ადამიანებს დამოუკიდებელი სასამართლოს იმედი აქვთ.
თუ სასამართლო არ არის დამოუკიდებელი, ეს არის დიდი სოციალური და პოლიტიკური უკმაყოფილების თემა საზოგადოებაში. ეს გვაჩვენა 2012 წელმაც და 2019 წელმაც. მომავალმა ხელისუფლებამ აქედან გაკვეთილი უნდა მიიღოს. წინ გავიხედოთ და არა ის, რომ ვიღაცის კრიტიკა დავიწყო.
_ მედიაში გაჩნდა ასეთი ინფორმაცია, რომ შესაძლოა „ევროპული საქართველო“ და ნაციონალური მოძრაობა ისევ გაერთიანდეთ. არის თუ არა ეს რეალობასთან მიახლოებული?
_ არა. ამ ეტაპზე არანაირი მოლაპარაკება არ მიმდინარეობს. უფრო მეტიც, დღის წესრიგშიც არ დგას. ეს ჭორები სუფთა არითმეტიკიდან წამოვიდა. უმრავლესობიდან კიდევ რამდენიმე ადამიანის გასვლის შემთხვევაში უმცირესობა იშლება და „ევროპული საქართველო“ კარგავს საპარლამენტო უმცირესობის სტატუსს. ამიტომ, თქვენმა კოლეგებმა ბუნებრივად ჩათვალეს, რომ ნაბიჯებს გადავდგამდით ამ მიზნით და მოლაპარაკებებს დავიწყებდით ნაციონალებთან.
ეს ასე არ არის. ჩვენთვის უმცირესობის სტატუსი გადამწყვეტი ნამდვილად არ არის. ჩვენ გვყავს 3 ფრაქცია და სამივე ძალიან აქტიურად გააგრძელებს პარლამენტში მუშაობას. ჩვენი ამოცანა ოპოზიციის სტატუსის ქონა კი არაა, არამედ მომზადება 2020 წლის საპარლამენტო არჩევნებისთვის, რომ ხელისუფლების სტატუსი გვქონდეს. ასე რომ, უმცირესობის შენარჩუნების გამო ასეთი მოლაპარაკება არ მიმდინარეობს.
ერთადერთი ეს საკითხი შეიძლება დადგეს მაშინ, თუ ჩვენ დავინახავთ, რომ პარლამენტში იქმნება ივანიშვილის ლოიალური უმცირესობა და იქმნება სიტუაცია, როცა უმრავლესობაც და უმცირესობაც კონტროლირებადია ივანიშვილის მხრიდან. თუ ასეთი სიტუაცია შეიქმნა, მაშინ შეიძლება ვიფიქროთ ოპოზიციის გაერთიანებაზე. ეს ჯერ-ჯერობით არ ხდება, ამიტომ დღის წესრიგშიც არ არის „ევროპული საქართველოს“ და ნაციონალურ მოძრაობას შორის მოლაპარაკებების თემა.
_ პროპორციულ სისტემასთან დაკავშირებით პრაქტიკულად მთელი ოპოზიცია ერთიანი ხართ, „გირჩის“ და „პატრიოტთა ალიანსის“ გარდა. იმ ვითარებაში როცა „ოცნება“ კომპრომისზე არ მოდის, რა რესურსი გრჩებათ?
_ ჩვენი რესურსი არის ის, რაც უკვე დავიწყეთ. პირველი, ეს არის ხელმოწერების გზით ჩვენი მოსახლეობის აზრის დაფიქსირება. ოპოზიციის ერთობლივი მოქმედება ემსახურება იმას, რომ ხელისუფლებას დავანახოთ, რომ საზოგადოებაში ამ ცვლილების მოთხოვნა არსებობს.
მეორე მიმართულება იქნება ევროპელ და ამერიკელ პარტნიორებთან მუშაობა და ხელისუფლებისთვის საერთაშორისო წნეხის შექმნა. როგორც ქვეყნის შიგნით, ისე გარეთ ჩვენი უცხოელი პარტნიორები მხარს უჭერენ ამ რეფორმას და ცვლილებებს.
_ საპროტესტო აქციების გზასაც ხომ არ გამოიყენებთ?
_ რა თქმა უნდა, ამ პროცესში პოლიტიკურ აქციებსაც არ გამოვრიცხავთ. ეს არის პოლიტიკური ცხოვრების ბუნებრივი ნაწილი.
„ევროპული საქართველოსთვის“ აქციები თვითმიზანი არასდროს არ არის. აქციების მოწყობა ან ხელისუფლებისადმი მუქარა, რომ აქციებს ჩავატარებთ, არასდროს ყოფილა ჩვენი თვითმიზანი, მაგრამ აქციები პოლიტიკური ცხოვრების ბუნებრივი ნაწილია. ამიტომ, არც ამას არ გამოვრიცხავთ. ჩვენი მიზანია, შევქმნათ ისეთი გარემო, რომ ხელისუფლება იძულებული გავხადოთ, წამოვიდეს ამ დათმობებზე.
ხელისუფლებას არ აქვს არგუმენტი, რატომ არ გადადის არჩევნების პროპორციულ სისტემაზე. თუ აქებენ კონსტიტუციას და ამბობენ, რომ რა მაგარი სისტემაა, რომ 2024 წელს გადავდივართ პროპორციულ სისტემაზეო, მაშინ რატომ არ აკეთებენ იგივეს 2020-ში?!
ამის არგუმენტი არ არსებობს. ეს მინდა მკითხველმაც გაიაზროს, იმიტომ, რომ ბევრისთვის საარჩევნო სისტემა პოლიტიკური თემაა. მათთვის გაუგებარია, ასე აირჩევ თუ ისე აირჩევ. მინდა, ყველას ესმოდეს, რომ საარჩევნო სისტემა არის ქვეყანაში სიმშვიდის და სამართლიანობის განცდის პირობა.
თუ გყავს ხელისუფლება, რომელიც არჩევნებს იგებს არა მოსახლეობის მხარდაჭერის, არამედ სისტემის ხარჯზე, ქვეყანაში ყოველთვის გექნება პრობლემა, არეულობა და ცუდი ვითარება. ამიტომ, ეს არის სტაბილურობის თემა, ეს არ არის მხოლოდ ის, რომ როგორ ავირჩევთ პარლამენტის წევრებს. სამართლიანი არჩევნები, ისევე როგორც დამოუკიდებელი სასამართლო, ქმნის ქვეყანაში სიმშვიდის, სამართლიანობის და სტაბილურობის გარემოს.
_ თქვენ შეასრულეთ ხელშეკრულებით ნაკისრი პირობა და დაუჭირეთ საპრეზიდენტო არჩევნების მეორე ტურზე მხარი ნაცმოძრაობის კანდიდატს. ხომ არ ფიქრობთ, რომ ამომრჩევლის ნაწილი დაკარგეთ? პოლიტოლოგები საუბრობენ, რომ გქონდათ მესამე ძალის შანსი, ამის შემდეგ კი ეს კითხვის ნიშნის ქვეშ დადგა.
_ ეს არ იყო ადვილი გადაწყვეტილება. ჩვენს მხარდამჭერებს შორის, პარტიის ლიდერებსა და პარტიის წევრებს შორის ძალიან ბევრი ადამიანია ისეთი, რომლებიც კრიტიკულები არიან ნაცმოძრაობის მიმართ, მათი ნაბიჯების, პოლიტიკისა და ქმედებების მიმართ.
ვინც წამოვედით ნაცმოძრაობიდან, ძალიან ღირებულებითი განსხვავებები და შეუთავსებლობა გვქონდა. ეს ეხებოდა წარსულთან დამოკიდებულებას, ოპოზიციის როლს, სამომავლო თემებს. ეს განსხვავებები არ გამქრალა და არსებობს. ამიტომ, მხარდაჭერის გადაწყვეტილება ძალიან რთული გადაწყვეტილება იყო, მაგრამ მიმაჩნია, რომ ეს იყო ერთადერთი სწორი ნაბიჯი.
როცა ქვეყანაში გადამწყვეტი მომენტია, თუ შენ ხარ ოპოზიცია, არ შეიძლება, არ მიიღო მონაწილეობა გადამწყვეტ მომენტში. თუ ხარ ოპოზიცია, არ შეიძლება, არ დაუჭირო მხარი გადამწყვეტ მომენტში სხვა ოპოზიციურ პარტიას, მაშინაც კი, თუ სერიოზული განსხვავებები გაქვს.
დამოკიდებულება ჩვენსა და ნაცმოძრაობას შორის ისეთივეა, როგორიც იყო არჩევნების მეორე ტურამდე, მაგრამ გადამწყვეტ მომენტში არ შეიძლება, ოპოზიცია მხარს არ უჭერდეს სხვა ოპოზიციურ კანდიდატს. თუ ამას არ აკეთებ, მაშინ თამაშობ ხელისუფლების თამაშს. მიმაჩნია, რომ ეს არის პოლიტიკური კულტურის ნაწილი. ვაჩვენეთ, რომ ხელისუფლების თამაშს არ ვთამაშობთ და ნამდვილად ოპოზიციური პარტია ვართ.
ვიმეორებ, ეს იყო რთული გადაწყვეტილება. არჩევნების შემდეგ ჩემთანაც ბევრი მოსულა და უთქვამთ, რომ იმიტომ მოგეცით ხმა, რომ აღარ მინდოდა არც ივანიშვილი, მაგრამ არ მინდა არც სააკაშვილი და ამიტომ მოგეცით ხმა. მესმის ამ ადამიანების გულის ტკივილი, მაგრამ მათაც უნდა გაიგონ, როცა გაქვს გადამწყვეტი მომენტი და ხელისუფლების დამარცხების შანსი, ასეთ მომენტში ოპოზიცია უნდა იდგეს ერთად.
_ ანუ გაანალიზებული გქონდათ ის რისკი, რომ, შესაძლოა, ამომრჩევლის ნაწილი დაგეკარგათ, მაგრამ ეს სწორ გადაწყვეტილებად მიგაჩნდათ?
_ რა თქმა უნდა. მიგვაჩნია, რომ ეს სწორი გადაწყვეტილება იყო და დარწმუნებული ვარ, რომ ეს ამომრჩეველი დაუბრუნდება „ევროპულ საქართველოს“. იმიტომ, რომ საბოლოო ჯამში ამომრჩეველსაც კარგად ესმის ოპოზიციის მხრიდან სწორი მიდგომა.
ჩვენ ვართ განსხვავებულები, მაგრამ გადამწყვეტ მომენტში ვთანამშრომლობთ იმისთვის, რომ ხელისუფლება შეიცვალოს. თუ ეს არ მოხდა, ხელისუფლება არასდროს არ შეიცვლება. თუ ოპოზიციის სამიზნე მუდმივად სხვა ოპოზიცია იქნება, ეს არის ის, რაც ხელისუფლებას აწყობს.
ვისაც გული დაწყდა, მინდა ვუთხრა, რომ სწორედ იმისთვის, რომ ამ ქვეყანაში ხელისუფლებაში მუდმივად „ოცნება“ არ გვყავდეს, ჩვენ უნდა ვიმუშავოთ სხვა ოპოზიციურ პარტიებთან.
ბუნებრივია, განსხვავებები არსებობს. რომ არ არსებობდეს, მაშინ ერთი პარტია ვიქნებოდით.
იაგო ნაცვლიშვილი, ახალი თაობა