მასწავლებელმა ხელში აიღო წყლით სავსე ჭიქა და მოსწავლეებს ჰკითხა:
– რას ფიქრობთ, თქვენი აზრი მაინტერესებს – რამდენს იწონის ეს ჭიქა?
– დაახლოებით 200 გრამს – უპასუხეს მოსწავლებმა.
– როგორც ხედავთ, მას პატარა წონა აქვს – უთხრა მასწავლებელმა და ისევ იკითხა: რა მოხდება, თუ ამ ჭიქას დავიჭერ რამოდენიმე წუთი?
– თითქმის, არაფერი მოხდება.
– კარგით. თუ დავიჭერ ერთი საათის განმავლობაში?
– ხელი დაგეღლებათ.
– თუ დავიჭერ რამდენიმე საათის განმავლობაში?
– ხელი აგტკივდებათ.
– მართალია. თუ კი ასეთ მდგომარეობაში ჭიქას დავიჭერ ერთი დღე?
– ხელი გაგიშეშდებათ და შეიძლება მოხდეს მისი პარალიზებაც კი – უპასუხა ერთ-ერთმა მოსწავლემ.
– ძალიან კარგი – განაგრძნობდა მასწავლებელი – მაგრამ, შეიცვალა თუ არა ჭიქის წონა?
– არა – იყო პასუხი.
– მაშინ საიდან მოვიდა ხელში ტკივილი?
– ხანგრძლივი დაძაბულობისგან.
– რა უნდა გავაკეთო, რომ ტკივილისგან განვთავისუფლდე?
– ხელი უნდა გაუშვათ ჭიქას – იყო პასუხი.
– სწორედაც. ასე ხდება ცხოვრებისეულ პრობლემასთან მიმართებაშიც – განაცხადა მასწავლებელმა – გააჩერებთ პრობლემას თავში რაოდენიმე წუთი – ეს ნორმალურია. იფიქრებთ მასზე საათობით – შეიგრძნობთ ტკივილს და თუ კი მასზე იფიქრებთ დღე და ღამ შეუჩერებლივ, მაშინ ის მოახდენს თქვენს პარალიზებას, ვერაფერს სხვა საქმეს ვერ გააკეთებთ. იმისათვის, რომ განთავისუფლდეთ ტკივილისგან, უნდა გაანთავისუფლო თავი პრობლემისაგან.
წყარო: https://zrda.wordpress.com